1800 yılında Sir William Herschell adlı bir İngiliz astronomu enfraruj ışınların ısıtıcı etkisi olduğunu bulmuştur. Bir prizma yardımıyla yayılan güneş ışığının ısısını ölçmek için kullandığı termometrenin üzerinde, mavi ışığın en az miktarda ısı artışına neden olduğunu ancak rengin kırmızı spektruma dönüşürken sıcaklığın da arttığını bulmuştur. William Herschell’in bulduğu ve termometre üzerinde daha yüksek bir sıcaklığa ulaşmasını sağlayan spektrum gerçekten de kırmızı spektrumun ötesiydi. O enfraruj (kızılötesi) spektrumdu.1950’li yıllarda Amerikalı araştırmacılar Roberts ve Gordon, güneşin direkt ışınlarına benzeyen gaz yakmalı infraruj radyant tüp ısıtmanın kavramlarının anlaşılmasına ve gelişimine öncülük ettiler. İnfraruj ilkeli ısıtıcıların hatırı sayılır derecede yakıt ekonomisi sağladığı görüldü.
A.B.D.’de 1950’li yıllardan beri radyant sistemler kullanılmaya başlanmış olup, sürekli gelişmeler kaydedilmiştir. Özellikle A.B.D.’nin soğuk olan kuzey bölgelerinde ve Kanada’da radyant sistemlerin kullanımı yaygınlaşmıştır.

1970’li yıllardan itibaren Avrupa’da doğalgazın yaygınlaşması ile Batı Avrupa’da radyant sistemler kullanılmaya başlanmıştır.
 
Bazı bölgelerde L.P.G. yakıt ile çalışan sistemlerin kullanılması radyant sistemlerin tanıtımına öncülük etmiş ve bu sistemler daha sonra doğalgaza dönüşmüş veya dönüştürülmektedir.Ülkemizde 1980’li yılların sonlarında doğalgazın kullanılmaya başlanması ile gaz yakmalı radyant cihazlar güncellik kazanmıştır.

Isıtma sistemi olarak çok tanınmamasına rağmen radyant ısıtma yapan şirketlerin referansları göz önüne alındığında konvansiyonel sistemle ısıtılması güç olan yüksek, izolasyonu zayıf ve büyük alanlarda başarıyla radyant ısıtma uygulandığı görülmektedir.